Nëna Zahide Jashari

Shkruan: Bedri Halimi

NËNA ZAHIDE JASHARI:

Lindja jote ish’ e shtrenjtë

Në kohën e shiut të plumtë

E para trollit rriteshe për këtë tokë

Me kujtimin e këputur për kalorësit e erërave

Rrite qengjat që të mos tremben

Nga kumbonarët e kohës

Nganjeherë vetëm me një fjalë bërtet

Se nuk e kemi thirrur breshërin

Kënga jote e vetmja ninullë në çdo kohë

Për tokën, plisin, gurin e murin

Te dera e minierës së atdheut

Të veshur me ngjyra të shqetësuara

Nuk mund të na mashtroj kënga

Për lashtësinë e gurit që lëviz

Në Lojën e Etur

Në Kasollën e Vjetër

Orë e madhe si në lëgjendë

Bima jote nuk plaket

Në asnjë kohë tjetër

E as do të humbas

Do të mbetesh yll

Për kohën e trembur

Nga fjalët vërtikale

Ty s’t’i lag as shiu

Se koha jote nuk fle

Duhet besuar pjesët e gjakut tënd

E stinet le të jenë kokforta

Mbeten me lakminë e vet

E Ti zbret nga lashtësia

T’i rradhisim fjalët

Të mësohemi nga fillimi

Të takohemi me veten

Me Ty ja heqim fatkeqsinë urtisë

Me gjurmët e pashlyera

Rrënjës prore i rritet trungu

Se Ti nuk vë pikë ku duhet të vazhdojmë