A ka kush na shpëton nga vetë vetja?

Shkruan Afrim Veseli, kolonel në pension i FSK-së

Po, kësaj here nga vetja jonë.
Dikur kishim një armik, shtetin serb që ngadal çdo gjë shkatërronte, dhe Ne ishim të pafuqishëm, por ëndrronim lirin dhe shtetin tonë, Republikën e Kosovës, e kur shtonim shpresat êndrra ishte bashkimi me Shqipërin.
Flisnim e flisnim se si do ta bënim shtetin e fortë në çdo aspekt.Trepça na garantonte zhvillimin ekonomik me Obliqin.
Kur fillojë lufta, diqka nuk më lidhej me atë që për shumë vite dëgjoja se të gjithë në frontin e liris..
Pak, shumë pak. Pak emra Zahir Adem Luan e Mujë…
Sot tek hecja në rrugët e qytetit tim shihja aq pak njerzë, e edhe më pak të rinjë. Po, ata hecin rrugëve por të shteteve tjera.
19 herë dështim, dhe populli në amulli, i fjetun, i përgjumur.
Hap telefonin të lexosh, tema e tema tender atje e tender e tender..shqiptar të zi duke abuzuar me detyrën e tyre zyrtare, të pasurohen e të pasurohen. Këta kurr nuk ngopen. Ama, ama zoti do ti ngop me 2 metra katror, janë të vdekshëm.
Kyq tv të dëgjosh lajmet e mbërmjes, dhe sheh te njerzit e paftyrë e të pa dinjitet, duke u mburrur me asgjë, me 19 dështime për të vazhduar shtet, dhe me qojnë mallin e xhelave që i shihja te dajët maje plehut të kafëshëve që ja krisnim këngës së tyre, ama në pleh.
Xhelat mbi majet e plehut të të gjitha llojeve duke kokorisur, derisa shteti rënkon, e dêshmorët në varre nuk gjejnë qetësi.
Lexojë komente, sharje e fyrje nga më të ultat, burrecat mes veti.
Të mjerët, që shahen mes veti a asnjë nga ta, as për një muajë se ka të siguruar familjen. E edhe ma interesant disa nga diaspora që çfarë do të thuash as që e kuptojnë, veq ua merrë mendja, e lënë lopatën apo tërrnakopin për pak, e shkruajnë një të shame dikujtë apo edhe e kërcnojnë. A maja e së keqes kur sheh të moshuar që shajnë e mallkojnë aq tmerrshëm, a haberin sja kanë asnjë pune…
E krejtë në çka po i kënaqem, sukseseve të Shqipëris.
E Kosova ime me rrënkime që shpirti të digjet…

Po, kush do na shpëtojë, nga vetja kësaj rradhe…