Tri besimet e mia të humbura

(Islami, LDK-ja dhe humanizmi evropian)

Shkruan Murteza OSDAUTAJ

Në jetën e tij njeriu krijon një lloj sistemi besimesh që mund ët jenë fetare, folozofike-ideologjike dhe etike. Rritet njeriu me besimet që i përmenda dhe, në bazë të tyre, mundohet të krijojë personalitetin e tij dhe veprimin e tij intelektual.

Besimi i parë i njeriut është besimi fetar. Që nga fëmijëria ai vihet në kontakt me një besim të tillë ngase, ndoshta, kjo formë elementare e besimit është e ngulitur thellë në mendësinë e  njerëzve dhe, si e tillë, bëhet pjesë e përditshme e bashkëbisedimit njerëzor. Gjithsesi, pra fëmijët tanë dhe ne, jemi vënë përballë krijimit të një besimi të tillë që nga ditët e para kur fillojmë të mendojmë për botën dhe kur prinbderit tanë, në një formë, bëhen pasqyra e parë e hyut. Në bazë të kësaj ne krijojmë një lloj vizioni mbi besimin, krijojmë idenë mbi diçka që eëshë më e madhe dhe më e fuqishme se ne, diçka që na mban në jetë. Mandej dëgjojmë mbi mrekullitë hyjnore që kanë ndodhur dhe, në mënyrë jo kritike, besojmë në predikimin elementar që mund ta marrim, në mënyrë të paqëllimshme, nga gjyshja, nga nëna apo nga rrethi tjetër i njerëzve të afërm.

Dhe kjo bartet derisa të rritemi dhe bëhemi qenie kritike. Ç’po dua të them? Po e shpjegoj. Islami politik është një ideologji, në këndvështrimin evropian, mesjetare që në Kosovë ka një përhapje thuaja të rrezikshme. Një predikim mesjetar mbi zotin dhe njeriun, një predikim që mohon kombin, gjuhën, kulturën dhe identitetin e tij, një kulturë që, në kuadër të konceptit të ‘ymetit Muhamet’, i bën një, pra ‘vëllezër’, të gjithë besimtarët islamë duke mos i konsideruar asnjë nga karakteristikat identitare që i përmenda më lartë.

Ama Gaza dhe gjenocidi i paparë ndonjëherë, pra as në luftën e dytë botërore, që Izraeli po e bën ndaj një populli të ngujuar në një territor sa Ferizaji e shpërfaqi falsitetin e ‘vëllazërisë’ dhe të doktrinës islame mbi ‘ymetin Muhamet”. E shpërfaqi faktin se Islami nuk përfaqëson asnjë ‘vëllazëri’ dhe asnjë përkatësi identitare të veçantë. Indiferentizmi i pakuptueshëm i vendeve dhe popujve arabë dhe shteteve islame (mbajeni mend se janë 230 milionë arabë dhe rreth 400 milionë myslimanë që jetojnë në shtete islamike) ndaj gjenocidit më të tmerrshëm ç’prej se ekziston historia njerëzore (mbajeni mend se,  për një vjet luftë, në Gaza janë vrarë më shumë fëmijë se në të gjitha luftërat e ish Jugosllavisë (Kroaci, Bosnjë dhe Kosovë) dhe tash në luftën në Ukrainë) për mua, si njeri dhe si intelektual, shënon dekadencën më të madhe që islami si fe dhe si doktrinë politike e shtetërore ka shënuar ndonjëherë. Mos reagimi mjeran, lënia e dy milionë njerëzve, të ngujuar e të rrethuar në një territor të ngushtë, të vriten sikur të ishin minjë  e të mos reagosh është, moralisht, e papranueshme, është dobësi politike, është përdhosje e krenarisë dhe identiteteve kombëtare  dhe fetare të arabëve e bërë nga ata vetë. Pra të lejosh që dy milionë njerëz të përkatësisë tënde islame dhe arabe të vriten pa asnjë kriter human e ushtarak dhe të shikosh nga ana tjetër e kufirit duke bërë sehire, duke u mbytur në para e lukse dhe duke çapitur në gjinjtë e kurvave më të shtrenjta botërore, duke mos reaguar ndaj vrasjeve on-line që i bën Izraeli, është shëmti, është primitivizëm fisnor, është shtazëri, është mungesë totale e ndjenjës kombëtare të patriotizmit dhe të humanizmit dhe, në fund, e dinjitetit islam. Të jesh shtet arab dhe të jesh arab e të mos reagosh kur qindra fëmijë, gra e pleq  arabë të vriten para syve e para ekraneve televizive e ta eksportosh islamin politik atje ku ai s’ka ekzistuar kurrë, kjo është marrëzi, çnjerëzi, është primitivizëm i skajshëm deri në shtazëri. Ta shikosh me indiferencën e vendeve arabe zhdukjen e një kombi arab, të kesh mijëra miliardë dollarë pasuri dhe mijëra tankse e avionë, të kesh miliona ushtarë dhe të lejosh që një pjesë e ‘ymetit’ tënd të zhduket nga faqja e dheut  në mënyrën më mizore dhe më të palejueshme nga një shtet armik, është e turpshme, është më shumë se e turpshme, është e gërditshme. Nëse një islam të tillë dikush mundohet ta instalojë në vendin tim, unë do të jem gjithmonë kundër. Ja përse i shikoj vendet arabe dhe myslimanët me këtë sy. Për shkak se 250 milionë arabë dhe 700 milionë myslimanë të tjerë nuk reagojnë kundër dhe s’bëjnë asnjë përpjekje për ta ndalur gjenocidin e paparë në historinë njerëzore që e ushtron një popull  9 milionësh ndaj një populli tjetër arab.

Arabë të mjerë, popuj ahistorikë, turma pa identitet dhe pa perspektivë e pa qëllime historike.

Shtet të tillë si vendet arabe, dhe ‘kombe’ të tillë si arabët, nuk dua t’i kem në vendin tim.

2.

Krijimi i LDK-së është nga ngjarjet më të rëndësishme historike të historisë tonë në shekullin e njëzet. Partia e parë jokomuniste, partia e parë e organizuar që ngritet ta mbrojë kombin dhe lirinë e tij, partia e partë që, përveç të tjerash, mbron traditën, mbron familjen, identitetin perëndimor të kombit dhe hapë perspektiven për zhvillim dhe prosperitet në familjen e kombeve evropiane dhe perëndimore të shqiptarëve.

Ishte krenari dhe guxim të jesh dhe të veprosh për këto kauza të shenjta të  kombit tim.

LDK kishte mijëra perspektiva dhe mijëra zgjidhje drejt cakut të lirisë. Ishin zgjidhje, orientime dhe rrugë që asnjë parti në Ballkan as në vendet e lindjes nuk i kishte dhe ne ishim krenarë.

Ishte Ibrahim Rugova që me figurën e tij, qasjen e tij dhe konsekuencën e tij, fitoi respektin dhe përuljen e të gjitha kulturave dhe vendeve të  Evropës dhe botës.

Ishte Ibrahim Rugova që arriti të bëhet po me aq autoritet e respekt sa ishin udhëheqësit klasikë evropianë të  pasluftës së dytë botërore ku bëjnë pjesë Çerqilli, De Gol, Vili Brant, Tito etj.

Këto e bënë LDK-në një parti që përfaqësonte gjithçka, gjithkë dhe secilën ide dhe orientim politik që kishte qëllim që Kosovën ta bënte shtet dhe të drejtuar kah perëndimi dhe kultura perëndimore.

Konfliktet e brendshme pas vdekjes së presidentit Rugova e shkatërruan madhështinë që e përfaqësonte LDK-ja. Ardhja, sidomos, e  Isa Mustafës në krye të saj ishte katastrofale dhe fundosëse për tërë kauzën historike të kësaj partie.

Tash kjo parti është bërë për ta mëshiruar. S’ka vizion, s’ka alternativa dhe, nga përvojat fundosëse të koalicioneve të Isa Mustafës e të të tjerëve, tashmë s’ka as guxim politik për cilindo hap politikl

Ka mbetur kjo parti të përfaqësohet nga britmat e dy zonjave të cilat, me gjithë respektin për to, nuk dinë dhe nuk e përfaqësojnë në asnjë mënyrë kauzën historike të kësaj partie. Një karikaturë e këtyre dy zonjave, e publikuar dje apo pardje në fejsbook, ku ato shiheshin si shtriga që po vraponin drejt gjykatës me një akuzë kundër qeverisë, edhe pse e bërë, ndoshta, nga dikush i LVV, e paraqet më së miri rolin e tyre dh qjerrjet e tyre antikurtiane dhe aspak përfaqësuese të asaj që unë jam mësuar ta shoh e ta di si kauzë historike dhe nacionale të LDK-së.

Këto dy zonja, ndonjë kryetar komune apo ndonjë deputet profiter që ka ardhur aty duke eperdoire emrin e familjarëve të vet të vrarë, më bëjnë të mendoj dhe të dyshoj në mundësinë që LDK-ja t’i rikthehet substratit të vet historik dhe kombëtar. Deklarimi mund të duket nacionalist po, në thelb, LDK ishte dhe duhet të jetë parti nacionaliste që Kosovën e sheh si vend evropian dhe shqiptarët si një komb konkurrent brenda asaj strukture kombesh.

E tillë ç’farë eshët sot kjo parti që, në debate televizive e statuse fejsbuku, përfaqësohet nga dy zonja dhe ndonjë deputet mjeran që më shume bërtasin e shajnë se sa shpjegojnë dhe flasin për kauza politike e nacionale, sido që të bëhet, tash e tutje s’mund ta përfaqësojë idealin tim dhe, aq më pak, besimin tim.

3.

Kur isha i ri, gjimanzist, përveçse filozofi antike, lexoja shumë filozofi marksiste. Ndoshta isha ndër të rrallët që nga Marksi e Engelsi kisha lexuar, thuaja, gjithçka. Kisha lexuar, si maturant, Erasmusin  e Roterdamit, Lokun, Rusonë, Velterin, Monsteskienë, Kantin, Hegelin, Niçen etj.

Isha i mrekulluar për ëndrrën e madhe për një shoqëri të bazuar në humanizëm dhe në të drejtën.

Mandej, për t’u plotësuar, e lexoja gjon Stjuart Millin, Hannah Arendin, Isaja Berlinin!

Në këtë mënyrë qytetërimi evropian u bë një farë qëllimi jetësor i imi për arsye të humanizimit dhe për arsye të lirisë që simbolizonte dhe drejtë të cilave mëtonte.

Këto ide dhe këtë bindje nuk i kam larguar kurrë nga mendja ime edhe pse, në shume e shumë raste, idetë që i kisha lexuar dhe përvetësuar, vizionet e një shoqërie të lirë dhe të bazuar në të drejtën dhe në humanizmin, më veniteshin gati tërësisht por që u ngjallen aq fort në mua me rastin e intervenimit të NATO-s në Kosovë.

Megjithatë mendoja se gjithë ato libra për humanizmin, për të drejtën, për lirinë, për sekularizmin politik për të drejtën e individit e të kombeve nuk mund të tejkaloheshin aq lehtë nga kultura Evropiane.

Intervenimi në Kosovë  ishte realizim i bindjes time. Një botë e tërë e sulmon nj shtet për ta mbrojtur një popull nga gjenocidi. Ishte koha kur po flitej për një shtresë të etikës që po i nënshtresohej politikës evropiane dhe perëndimor.

Na shpëtuan!

Në anën tjetër ekziston, ditëve të sotme Gaza. Edhe pse terroristët budallenjë palestinezë sulmuan civilët në një koncert të madh muzikor dhe vranë më shumë se njëmijë të pafajshëm, hakmarrja izraelite ishte gjenocidi. Një gjenocid i paparë se paku që nga dokumentet e shkruara të luftave, bile as në kohën e kryqëzatave.  Evropa heshtë. Amerika heshtë dhe Izraeli, qetë qetë, para kamerave televizive, vret e masakron gra, fëmijë, pleq e civilë të pafajshëm.

Mos reagimi i Evropës time ideale, i asaj Evropës së librave dhe të filozofisë, i Evropës ku lindi demokracia dhe ku për herë të parë u krijuan kombet dhe shteti sekular me bazë lirinë e njeriut dhe të kombeve, është një bashkëpjesëmarrje në gjenocidin më të madh të shënuar pas luftës së dytë botërore. Kjo ngase Izraeli ekziston vetëm për faktin se kështu kanë dashur dhe duan Evropa dhe Amerika.

Humbja e besimit në Evropën e dijes, të demokracisë dhe të lirisë është e dhimbshme dhe e padurueshme ngase për nbe besimtarët në vlerat evropiane nuk ka mbetur më asnjë shteg dhe mundësi.

***

Nëse dikush me thotë se po e përkrahi Palestinën e ka gabim. Unë jam kundër vrasjes së fëmijëve, grave dhe pleqve në cilëndo luftë kudo që ndodhë.

Tragjike, apo jo?!